,,Bo najpiękniejsze na świecie są konie ": lipca 2013

wtorek, 23 lipca 2013

Wyposażenie- siodła

Budowa siodła:

łęk przedni oraz tylny – najwyższych punktów na początku i końcu siodła,

siedzisko – miejsca pomiędzy łękami,

dwie tybinki – duże płaty skóry po bokach siodła z poduszkami kolanowymi,

podtybinki – małe płaty skóry pod spodem tybinek, które przykrywają przystuły,

przystuły – paski, do których zapina się popręg,

przystulica – kolejny płat grubszej i sztywniejszej skóry na spodniej stronie siodła przylegającego bezpośrednio do czapraka,

popręg– pas zapinany pod brzuchem konia (niekiedy dwa cieńsze na obu końcach siodła – w wypadku siodła westernowego),

puśliska– paski po obu stronach siodła, na których wiszą strzemiona,

strzemiona – metalowe (lub skórzane w wypadku siodła westernowego), półokrągłe "uchwyty" na stopy jeźdźca,

czaprak– dodatkowa podkładka pod siodło z materiału, filcu, futerka lub specjalnego plastyku zapobiegająca odparzeniom grzbietu konia,

terlica – podstawa (stelaż) każdego siodła.

Siodła klasyczne- rodzaje

Istnieje wiele rodzajów siodeł przystosowanych do różnych potrzeb. Najczęściej używa się siodła ogólnoużytkowego (wszechstronnego). Pozostałe rodzaje to:

siodła skokowe

ujeżdżeniowe

wyścigowe, rajdowe i wojskowe kulbaki

siodła do gry w polo i siodła do polowań.

Kulbaka

Skokowe

Wszechstronne

Do gry w polo

Wyścigowe

Ujeżdżeniowe

Pielęgnacja koni

Aby koniki były zadowolone trzeba je pielęgnować. Oto zestawy pielęgnacyjne:

Sport konny, uprawiany od starożytności.
W wyścigach biorą udział konie pełnej krwi angielskiej , arabskie, quarter horse i wiele innych. Wyścigi konne dzielą się na wyścigi z przeszkodami i płaskie (bez przeszkód).
Zawody odbywają się na hipodromach czyli torach wyścigowych. Koni wyścigowych dosiadają doświadczeni jeźdźcy –dżokeje którzy muszą być niewysocy i lekcy. By wyścigi były sprawiedliwe, przed startem waży się dżokeja z siodłem i jeśli dżokej waży za mało, wkłada się do siodła ciężarki, by wszystkie konie niosły taki sam ciężar.
Oprócz wyścigów w galopie, organizowane są także wyścigi kłusaków. Wyścigi polegają na tym, że konie ścigają się ze sobą w kłusie, głównie w wyścigach specjalnych dwukołowych wózków. Jeśli koń zagalopuje, jest dyskwalifikowany.
Podczas wyścigów często urządzane są zakłady pieniężne, w których obstawia się m.in. na konia, który wygra, na dwa pierwsze miejsca, na trzy pierwsze miejsca i typowania miejsca, które zajmie określony koń.
W Polsce wyścigi konne są obecnie rozgrywane w Warszawie ( Tor wyścigów konnych Służewiec, we Wrocławiu i Sopocie.

Woltyżerka

W dyscyplinie tej zawodnik lub grupa zawodników wykonuje zróżnicowane ćwiczenia gimnastyczne i akrobatyczne na galopującym lub stepującym koń, prowadzonym na lonży. Współczesna woltyżerka nie jest jednak wyłącznie odrębną dyscypliną; podobnie jak w czasach dawniejszych, stanowi często element przygotowań w uprawianiu innych dyscyplin jeździeckich: jako element nauki jazdy konnej początkujących oraz jako część treningu dla zaawansowanych.

Konkursy woltyżerki

program obowiązkowy – dla zawodników indywidualnych i zespołowych, należy w określonym czasie wykonać określone ćwiczenia, których ocena podobna jest do oceny w konkursach gimnastyki akrobatycznej;
program dowolny – złożony z dowolnych ćwiczeń w układzie;
program techniczny – dla zawodników indywidualnych i par, obecny w zależności od poziomu trudności konkursu.

Rząd konia do woltyżerki składa się z: ogłowia wędzidłowego, dwóch wypinaczy, pasa woltyżerskiego z podkładką i przystułami,lonży i bata do lonżowania. Stosuje się także derki ochronne. Dopuszcza się użycie bandaży i ochraniaczy nóg końskich.

Powożenie

Jedna z najstarszych konkurencji jeździeckich , obecnie jest jedną z 7 dyscyplin wspieranych przez Międzynarodowa Federacja Jeździecka ( FEI) W dyscyplinie tej powożący siedzi w pojeździe zaprzęgowym i kieruje koniem , parą lub czwórką koni,

Konkurs A – ujeżdżenie

Celem tego konkursu jest ocena regularności, swobody, harmonii, impulsu i prawidłowości ruchu koni. Ważna jest również dokładność, precyzja oraz wygląd zawodnika i jego zaprzęgu (strój, uprząż, prezencja). Konkurs ten rozgrywany jest na placu (czworoboku) o wymiarach 100 m x 40 m. Zaprzęg wykonuje określony program składający się z figur w stepie i kłusie.

Konkurs B – maraton

Celem tego konkursu jest ocena stanu wytrenowania, zwinności i wytrzymałości koni, ocena wyczucia tempa, odległości oraz zręczności powożenia zawodnika. Trasa pełnego maratonu składa się z pięciu odcinków i nie przekracza 22 km. W ostatnim etapie oznaczonym literą E, należy w dowolnym tempie pokonać od 5 do 8 przeszkód. O zwycięstwie w konkursie B decyduje szybkość, precyzja i prawidłowość jazdy. Używa się bryczki o specjalnej konstrukcji, typu "maratonowego" (tzw.maratonówki), innej niż w konkursie A i C.

Konkurs C – zręczność powożenia

Celem jest ocena kondycji, posłuszeństwa i elastyczności koni po maratonie (konkursie B) oraz precyzji powożącego. Konkurs ten jest rozgrywany na placu, gdzie ustawione są przeszkody o ściśle określonych wymiarach. Obowiązuje ten sam pojazd i ubiór zawodnika i luzaka, jak w konkursie A. Z powodu rozmiaru przeszkód tego konkursu, obowiązują przepisowe wymiary powozu.

Rajdy długodystansowe

Rajdy długodystansowe. W tej konkurencji jeździec i koń muszą pokonać określony dystans kilkudziesięciu kilometrów w jak najkrótszym czasie. Zwycięzcą rajdu jest para, która pierwsza przekracza linię mety, spełniając równocześnie na trasie normy weterynaryjne.Po każdym odcinku (tzw. "pętli"), jak też przed startem i po zakończeniu rajdu, koń jest poddawany kontroli weterynaryjnej. Tylko pozytywna opinia lekarza weterynarii ,na każdej bramce umożliwia zawodnikowi kontynuowanie następnego odcinka.

Rodzaje konkursów:

klasa L – dystanse między 30 a 39 km,
klasa P – dystanse między 40 a 70 km,
klasa N – dystanse między 80 a 90 km.

W konkursie jednodniowym:

CEI * : 80-119 km,
CEI **: 120-139 km,
CEI ***: 140-160 km i więcej.

W konkursie dwudniowym:

CEI **: 70-89 km,
CEI ***: 90-100 km, zdarzają się konkursy trzydniowe o dystansie dziennym między 70 a 80 km

Figury i ruchy w dresażu

W nowoczesnym ujeżdżeniu,jeździec wykonuję serię określonych wcześniej ruchów, zwanych figurami na czworokątnej arenie, zwanej czworobokiem.

Konkursy ujeżdżenia odbywają się w skali międzynarodowej i krajowej. Konkursy krajowe podzielone są na klasy (według stopnia trudności): L, P, N, C, CC i CS. Każda klasa dzieli się na programy opisujące obowiązkowe ruchy, jakiezawodnik i koń powinni wykonać na czworoboku. Zawody organizowane przez FEI w ramach mistrzostw świata, kontynentu, a także igrzysk olimpijskich rozgrywane są w formule konkursów Grand Prix, Grand Prix Special i Grand Prix Kur (dowolny)
We wszystkich klasach, jeździec i koń prezentują figury i chody (zebrane, robocze, pośrednie, wyciągnięte): stęp,kłus i galop płynne przejścia pomiędzy chodami oraz zmiany tempa. W zależności od poziomu trudności konkursu, obecne są też inne elementy programu, np. ciąg,lotna zmiana nogi (co cztery/trzy/dwie/jedno foule),pasaż, piaff, piruet. "Wszystkie ruchy konia winny być wykonane przy użyciu niewidocznych pomocy i bez widocznego wysiłku ze strony zawodnika"^. Konkursy w niższych klasach oceniane są przez jednego sędziego ; w klasach wyższych oceny wystawia trzech lub pięciu sędziów. Sędzia ocenia zawodnika na 10-punktowej skali. Ocena końcowa zawodnika jest sumowana i podawana w procentach; zwycięża ten, którego wynik jest najwyższy. Kobiety współzawodniczą z mężczyznami .